Is dat zo, Bas?
De Koninklijke Bibliotheek heeft een nieuw relatiemagazine, KB/magazine, een fraaie digitale glossy om (in de woorden van KB-directeur Bas Savenije) de relaties en vrienden van de KB te informeren over wat er speelt bij de KB en in de bibliotheek- en erfgoedsector. In het eerste nummer gebeurt dat o.m. met een uitgebreid artikel over de noodzaak van publiek-private samenwerking bij de digitalisering van het Nederlandse erfgoed. De KB heeft daar het afgelopen jaar belangrijke stappen in gezet door samenwerkingsovereenkomsten af te sluiten met Google en ProQuest voor de digitalisering van alle gedrukte Nederlandse boeken van voor 1900. Dat anderen daar best jaloers op zijn klinkt door in de woorden van UBA’s Nol Verhagen: “Als Google zich meldt, zou ik meedoen. We hebben geen keus.” (p.8)
Ongeacht de voorwaarden? Dat gold voor Savenije in ieder geval, althans als we hem op z’n woord (in dit glossy) moeten geloven, niet:
Voor ons samenwerkingsproject met Google had ik drie voorwaarden. Ten eerste, wat op papier in het publieke domein is, moet ook digitaal in het publieke domein blijven. De overeenkomst mag niet exclusief zijn en ten slotte, het contract mag niet geheim zijn. Google ging direct akkoord met deze voorwaarden. (p.9; mijn accentuering)
Mooi, dat wist ik niet, zeker niet dat van die derde voorwaarde. Zou het dan teveel gevraagd zijn als de KB dat niet-geheime contract ergens op haar website plaatst zodat iedereen daar kennis van kan nemen? Zou dat kunnen, Bas? Je zou mij er in ieder geval een groot plezier mee doen!
Zeemanspraat 
Contracten met andere partijen plaatsen we nooit op onze website, maar neem gerust contact op als je een concrete vraag hebt, Bert.
Dag Bas, dank voor je reactie.
De University of Michigan (een van de eerste Google Books-partners en de grootste met 7 miljoen te digitaliseren boeken) heeft de overeenkomst gewoon op haar website staan. Andere Google-partners hebben dat ook gedaan. Als de overeenkomst “niet geheim” is, dan moet dat toch ook gewoon kunnen?
Open Access, Open Content … Open Agreements?
Ik heb een spannend vraagje: hoeveel lijden de werken van de digitalisatie? Als ze nl. zodanig leiden dat het maar één keer kan gebeuren gaat het argument “iedereen kan het zelf doen” niet meer op omdat de Google scan de werken teveel beschadigt om een herhaling mogelijk te maken.. Leuk om dan het enigste digitale archiefje te hebben, niet?
Aangaande het contract: is het niet openbaar bezit? Dan mag het publiek ook weten wat er gebeurd – het zou niet eens een vraag moeten zijn.